مطالعه تطبیقی نظام حقوقی پیوند اعضاء در ایران و انگلستان

زمینه‌ها و هدف: یکی از روش‌های تحقیق در حوزه‌ی علوم، روش مطالعه‌ی تطبیقی یا به عبارت دیگر روش مقایسه‌ای است. استفاده‌ی انسان از این روش پدیده‌ی نوظهوری نیست چنانچه می‌گویند: ذهن آدمی لحظه‌ای از سنجش و مقایسه باز نمی‌ایستد و به طورطبیعی هر شناختی را با شناخت دیگر می‌سنجد تا بدین وسیله به نسبت‌های موجود بین پدیده‌ها و در نتیجه به شناخت آن‌ها دست یابد. پیوند اعضاء از مهم‌ترین دستاوردهای بشر در علم پزشکی می‌باشد که برای درمان بیماران به‌ کار می‌رود. امّا، مانند هر دستاورد جدیدی در کنار فواید و موفقیت‌ها، مشکلات و چالش‌های خاص خود را نیز به دنبال دارد. روش کار: در یک مطالعه‌ی مقطعی، تحلیلی و مقایسه‌ای اطلاعات لازم با استفاده از منابع موجود درکتاب­خانه‌های دانشکده‌های حقوق در شهر تهران و کتاب­خانه‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران و علوم پزشکی شهید بهشتی و نیز کتاب­خانه‌های مرکز تحقیقات و اخلاق و تاریخ پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، شهید بهشتی و دفتر سازمان بهداشت جهانی به دست آمده است. یافته‌ها: این مقاله به مطالعه‌ی تطبیقی نظام حقوقی پیوند اعضاء در ایران و انگلستان می‌پردازد. ابتدا به منابع حقوقی موجود در زمینه‌ی پیوند اعضاء در ایران به ویژه قانون اساسی، قانون مجازات اسلامی، قوانین و مقررات بهداشتی و پزشکی و اصول اخلاقی و . . . اشاره خواهیم کرد، سپس به قوانین مربوط به این موضوع در انگلستان از جمله: قانون آناتومی 1984، قانون پیوند اعضای بدن انسان 1989، قانون بافت با منشأ انسانی 2004، قانون بافت انسان 2004 (افرادی که توانایی رضایت دادن برای پیوند را ندارند)، قوانین سال2006 وقانون بافت با منشاء انسانی( کیفیت و امنیت برای استفاده انسان) سال 2007 خواهیم پرداخت. نتیجه‌گیری: بررسی‌های صورت گرفته بر روی قوانین هر دو کشورهای ایران و انگلستان نشان داد که؛ هر دو کشور قوانین لازم الاجرایی در خصوص پیوند اعضاء دارند، با این تفاوت که قوانین انگلستان برخلاف قوانین ایران تنها به موارد کلی اشاره ننموده، بلکه مسائل جزئی را نیز مد نظر قرار داده است.